Kafejka

Luksemburg

- T-to lepiej ich nie będę próbował. - zaśmiał się. Nabrał na łyżeczkę wanilinowe lody i wsunął sztuciec do ust. Oparł głowę na dłoni i wyglądnął przez okno uciekając przed wzrokiem chłopaka. Z łyżką między zębami rozkoszował się smakiem lodów jednocześnie siłując się z żurawiem z serwetki. Zgiąwszy ostatni kawałek podał chłopakowi.
- Żuraw na szczęście. - wydukał z łyżeczkom w ustach. - Podobno jak złożysz ich tysiąc twoje życzenie się spełni. - uśmiechnął się nieśmiało wyciągając łyżkę z ust.

Polska

- Słyszałem o tym. I nawet kiedyś złożyliśmy ich tysiąc - uśmiechnął się do wspomnień. - I wtedy właśnie padła komuna - zaśmiał się głośno, jednak taka była prawda. - Wiesz, nie było to z dnia na dzień, ale zawsze jednak mówię, że się spełniło. Miło gdy życzenia się spełniają - westchnął patrząc na żurawia.
Pogłaskał delikatnie złożoną serwetkę, po czym przejechał palcami po dłoni Lu, po chwili chwytając ją.
- Masz ciepłe dłonie. Znaczy cieplejsze od moich - wydukał.

Luksemburg

-Najważniejsze jednak, że w ogóle sie spełniło. - obrocił w palcach kolejnego żurawia. - Moje życzenie nie spełniło sie jeszcze ani razu... - smutno sie usmiechnął. Wyjął z pucharka długie ciacho i wsadził je sobie do ust. Zarumienił sie na słowa chłopaka. Pomachał lekko palcami i odwrócił wzrok. - To dobrze...? Bo powiem szczerze, że mi sie jakoś ciepło zrobiło. - wydusił z biszkoptem w ustach, wolną ręką leko odchylając rąbek szalika.

Polska

- Wiesz, ja prosiłem o większe dobro. Sam przy tym wiele straciłem - westchnął ciężko.
Przez chwilkę bez słowa wpatrywał się w chłopaka, po czym nabrał na swoją łyżkę biało-czerwone lody i wpakował mu do ust.
- Masz totalne moje barwy narodowe.
,, Ale to nie to~! To cie tylko ogrzeje" dodał w myślach uśmiechając się szeroko.

Luksemburg

Jego żołądek zrobił fikołka. Na twarz wpełzł mu czerwony rumieniec a oczy szeroko się otworzyły. Automatycznie oblizał łyżkę i pozwolił lodom spływać wzdłuż przełyku. Miał nadzieję, że chodź trochę go to ochłodzi. Niestety nic to nie dawało. Zwilżył usta i popatrzył nieśmiało na chłopaka.
- T-truskawka i wanilia?

Polska

- Poziomka i śmietanka - uśmiechnął się szeroko. - Smaczne prawda? Wszystko co jest tak generalnie choć ociupinę polskie jest super. No pomyśl jaka byłaby Anglia bez Polaków. Przecież w końcu by otruli cały świat! - mocno gestykulował rękoma. - Nawet miłość francuska nie byłaby taka gdyby nie Polacy - zaśmiał się na myśl o czasach napoleońskich. - I drużyna Niemiec, nie grałaby tak dobrze w nogę. Gdzie Polacy tak zwycięstwo!

Luksemburg

- Powiadasz~? - nabrał na łyżkę niebieskich lodów i podał je Felkowi. Zakłopotany odwrócił wzrok.
- Gdyby do czerwonego i białego dodać niebieski byłaby moja flaga. - wydukał. Poczekał chwilę aż chłopak zje słodycze, co jakiś czas na niego spoglądając.

Polska

- Czech, Wielkiej Brytanii, Ruska tej mendy, Słowacji... - westchnął. Złapał w zęby niebieskie lody, po czym przełknął je. - Dobre. Jagodowe chyba...
Spojrzał za okno. Powoli się ściemniało.
- Wiesz, może już pójdziemy? I tak nie zjemy wszystkich lodów.

Luksemburg

- Ah... no tak. Zapomniałem... - podrapał się po karku z przepraszającym uśmiechem na ustach. Dopił jeszcze ostatni łyk kakao i poprawił szalik.
- Masz rację... późno już. - utkwił wzrok w zegarze na ścianie. Nie mógł uwierzyć, że taki miło spędzili szmat czasu. Dawno z nikim nie spędził go równie zabawnie, jak dzisiaj. Z ostatniej serwetki zaczął składać bliżej niezidentyfikowany kształt.

Polska · Wysłany: Sob 9:58, 05 Mar 2011 Temat postu:

Feliks wziął go pod rękę i wyprowadził. Posłał jeszcze jeden ze swych czarujących uśmiechów do obsługi i wyszli. Chłopak stwierdził, że najlepiej będzie jeszcze gdzieś się przejść.

Luksemburg · Wysłany: Sob 10:05, 05 Mar 2011 Temat postu:

- Idziemy gdzieś jeszcze? - opatulił się szalikiem i posłał mu delikatny uśmiech. Wiat mocniej zawiał i sprawił, że kosmyki włosów powpadały mu do oczu. Zaczął je powoli odgarniać ukradkiem się uśmiechając.