Fontanna

Polska

Jest kilkupoziomowa, jednak całość nie wygląda jak typowa fontanna. Bardziej jak krótki odcinek alejki, na którego obrzeżach są ustawione co jakiś czas pomniki zwierząt. Z każdego tryska do środka konstrukcji woda. Potem widzimy kilka stopni. Z najwyższego leje się woda, obracając kulę, wyglądającą z deka jak zwinięty w kulkę kot.
Ludzie bardzo ją lubią i w upalne dni spotykają się tu dla zabawy, czy okazując sobie uczucia.

Polska

- Niesamowita co? - nabrał w ręce trochę wody i go ochlapał. - Nie wiem tylko dlatego są tu takie, a nie inne zwierzęta... Tam jest lew - wskazał ręką - a tu foka. Tam jest orzeł~! Zupełnie jak mój! - zaśmiał się.

Luksemburg

Luka szybko odskoczył ale i tak został ochlapany. Pomachał głową otrzepując wilgotne włosy. Nie było mu zimno, to przez szalik Feliksa, ale chłód wody uderzył.
- E-ej~! T-to zależy od artysty. Może te zwierzęta były mu bliskie? - rozejrzał się raz jeszcze. Chcąc się zemścić nabrał wody i skierował ją w stronę Felka. Niestety zamiast tego poślizgnął się.

Polska

Odwrócił się i złapał go w pasie.
- Uważaj - zaśmiał się. Przyciągnął go bliżej siebie, by chłopak mógł uzyskać równowagę. Poprawił szalik, tak by znów był ładnie na chłopaku, po czym uśmiechnął się do niego ujmująco.

Luksemburg

- Uaa~! - chłopak odzyskał równowagę. Cicho westchnął i pewnie stanął na nogach.
- P-przepraszam, niezdara ze mnie. I... i... dz-dziękuję~! - cały czerwony ukłonił się mocno ściskając w rękach książkę.

Polska

- Należy mi się nagroda? - spytał szczerząc się jak głupi. On sam uznawał, że mu się należała. Nie chciał pustych słów, Gdyby go przytulił, wszystko byłoby ok. Taka próba przekupstwa Feliksa zawsze działała.

Luksemburg

- N-nagroda? - powtórzył i podrapał się po karku. - W-w sumie chyba t-tak. Możesz wybrać. - Lu miał na myśli kupienie lodów, czy przejażdżka jakąś atrakcją. Był przygotowany na wszytko.

Polska

Jednak Feliks był przygotowany na WIĘCEJ! Pokazał palcem na swój policzek delikatnie się przy tym uśmiechając.
- Buzi poproszę - szepnął do niego konkretnie.
Miał nadzieję, że nie prosi o zbyt wiele.

Luksemburg

Blondyn mocno się zarumienił.
- Ż-że niby...? - pokazał na swój policzek. Mina Polski mówiła jednak wszystko i ciut, ciut. Chwilę się zastanowił, odetchnął i wspiął na palce. Ucałował Felka ni to w usta ni w policzek i momentalnie zrobił się czerwony jak pomidor.

Polska

- Woooohooooo~! - chłopak złapał go w pasie i podniósł. Zakręcił nimi dookoła osi i dopiero po chwili postawił go na własnych nogach - przepraszam.

Luksemburg

- N-nie... to było fajne. - obdarzył chłopaka szerokim uśmiechem i ukrył nos w szaliku.
- Jesteś strasznie silny... Ja ledwo co podniosę walizkę, a co dopiero kogoś takiego jak ty. - Lulu wziął Felka za rękę. - G-gdzie teraz?

Polska

- Jakbyś musiał być towarzyszem Anglii, to też byś był. Strasznie ciężki jest, a już w szczególności jak trzeba go rannego odstawić do szpitala. Albo lepiej - jak się upije i będziesz musiał się nim zajmować - chłopak pokiwał głową, po czym zmienił temat. - Spójrz, tam jest ratusz, tyle, że dzisiaj nieczynne. A tam - pokazał na drugą stronę - jest kościół. Pokazałbym ci go, ale ostatnio była u mnie Bitwa o Krzyż pod Pałacem Prezydenckim i wolę nie ryzykować

Luksemburg

- Rozumiem. Chociaż i tak pewnie byłbym słaby nawet w takich warunkach. - zaśmiał się i podążał wzrokiem w strony o których mówił Feliks.
- Bitwa... o krzyż? - zaciekawiony utkwił wzrok w chłopaku.

Polska

- Mój prezydent zginął w zeszłym roku z katastrofie lotniczej raz z 97 innymi ważnymi osobami. A potem to komedia była, bo on miał generalnie Lech na imię, a my takie piwo mamy. I jak powiesili starą reklamę ,,Zimny Lech" to wszyscy oburzeni. A harcerze pod pałacem prezydenckim krzyż postawili, ku ich pamięci. Krzyż miał być przeniesiony, ale horda moherów zaczęła go bronić i wynikła z tego bitwa normalnie. Arthur zaczął się śmiać: ilu polaków trzeba by ściąć jedno drzewo? 98 i jeden samolot! - chłopak roześmiał się.

Luksemburg

- Twój prezydent... pamiętam. O-okropnie się wtedy czułem. - chłopak uciekł wzrokiem i zrobił obrót wokół własnej osi związując się bardziej szalikiem Feliksa. - Z-zimno się robi... - zadrżał i postarał się odwinąć z szalika.