104 - Polska

Fela

- Nic nie zrobisz. Co, może jeszcze mnie przywiążesz do łóżka i zgwałcisz? To jest bardzo w twoim stylu. - spojrzała na niego z obrzydzeniem.

Rosja

-dobry pomysł-położył ją na łóżku nadal trzymając i wyszczerzył się-wiem że tego chcesz-szepnął jej do ucha

Fela

Zbladła.
- N-nie! Puszczaj! - pisnęła słabo. - Nie chcę...!
Zrobiło jej się gorąco. Wszystko wirowało...

Rosja

-ale ja chcę-wzruszył ramionami i zaczął przesuwać językiem po jej szyi powoli ją rozbierając

Fela

Zagryzła wargę, dostając dreszczy.
Dotykał jej ciała swoimi plugawymi dłońmi.... jej ciała...
Załkała cicho, patrząc w sufit.

Rosja

jego język zastąpiły teraz usta..tak zaczął ją całować aż schodził coraz niżej

Fela

Szarpnęła się, czerwieniąc.
- Pieprzony... kurwa... - wydyszała nieskładnie, wiercąc się.

Rosja

-mała ta twoja ziemia chełmińska-stwierdził złośliwie-ale każda jest dobra-powrócił do przerwanej czynności rękami zdejmując jej spodnie czy spódniczkę(nie wiem co ona ma na sobie)

Fela

- Zostaw mnie, do cholery....! - kopnęła go. Nie mocno, bo trafiła w jego nogę. Ją zabolało bardziej.

Rosja

prawie nic nie poczuł..jakieś dotknięcie w nogę-i tak nie dasz mi rady..a poza tym..to ty mi podsunęłaś mi ten pomysł-uśmiechnął się chytrze

Fela

Chciało jej się płakać. Nie wiedziała co ma robić , i tak nikt by jej nie pomógł.
Polska duma nie pozwalała jej na zwykłe oddanie. Musiała walczyć. Gdyby się poddała, byłaby nikim.

Rosja

podroczył się z nią jeszcze i po chwili przeszedł do rzeczy..po skończonym "zadaniu"po prostu ubrał się i..wyszedł(patrz jak genialnie wszystko skróciłam)

Fela

W zmiętoszonej i zakrwawionej pościeli leżało blade, nagie ciało, pokryte licznymi siniakami.
Felicja płakała rzewnie, trzęsąc się. Nigdy nie myślała, że tak będzie wyglądać jej pierwszy raz.

Katowice~

Dziewczyna szła akurat korytarzem, gdy usłyszała płacz z jednego z pokoi. Nawet nie pukała, tylko od razu weszła, a zastając tam Felicje, zaklęła cicho i podeszła do łóżka, po czym usiadła obok niej i pogłaskała ją po policzku.
- Fela, Skarbie, co się stało?
Zapytała szeptem, krzywiąc się.

Fela

Spojrzała na nią martwym ,pełnym łez wzrokiem. Nawet to sprawiło jej ból.
Znów się rozpłakała, zwijajac w kłębek. Nie była w stanie jej odpowiedzieć.