214 - Katowice.

Katowice~

Pokój Katowic, był podzielony na dwa pokoje, mianowicie : pokój gościnny, sypialnię z garderobą. Ściany były koloru ciemnego fioletu, na których widniały różne napisy w kolorze czarnym- teksty w różnych językach ( m. in. polskim, niemieckim, angielskim oraz hiszpańskim ) , plakaty zespołów - Rammstein, Sabaton, Linkin Park, Metallica, Skillet, Megaherz oraz Green Day. W pierwszym pomieszczeniu, do którego wchodził gość, był pokój gościnny. Przy prawej ścianie, znajdowała się ogromna, skórzana sofa z poduszkami o kolorze białym oraz fioletowym. Przed kanapą był dość spory, szklany stolik, na którym zawsze leżały kubki po kawie, bądź butelki po vodce lub innym alkoholu. Tak, dziewczyna lubiła sobie wypić.
Na tej ścianie również znajdowały się drzwi, prowadzące do jej sypialni, ale o tym później. Na przeciwległej ściane wisiał telewizor, a pod nimi znajdowały się małe półeczki, gdzie lezało mnóstwo płyt oraz filmów, jakże i wieża oraz konsola do gier. Na ukos od sofy znajdowało się duże okno, będące wejściem na taras. Idąc do drugiego pokoju, wchodziło się w ogromny burdel, bo inaczej się tego nie dało określić. Wszędzie walało się mnóstwo ciuchów, zarówno i bielizny jakże i poniekąd glany i płaszcze. Na środku, pod ścianą stało ogromne łóżko, które na pewno pomieściłoby ze 3 osoby. Zostało posłane ciemną pościelą, a poduszka była w barwach Śląskich- niebiesko żółtych. Obok łóżka, stały dwie szafki nocne, na których leżał jej telefon, książki, oraz lampka. Po prawej stronie od łóżka była ogromna, wbudowana w ścianę szafa, mieszcząca w sobie bardzo, ale to bardzo dużo ciuchów. A za to po lewej stronie, stał regał z książkami, a obok wygodny fotel. Gdzieniegdzie wywieszone były obrazy, najczęściej przedstawiające miasta Śląska, jak i różnorakie flagi i plakaty, które były dosłownie wszędzie. W całym pokoju rozbrzmiewała muzyka.
A obecnie dziewczyna, leżała rozłożona na kanapie, zaczytana w trzecią część " Darów Anioła " z słuchawkami na uszach, gdzie leciała płyta Rammsteinu.

Luksemburg

Lucie spacerowała. Nie miała żadnego lepszego zajęcia. Dużo rozmyślała, wspominała. Nogi zaprowadziły ją pod drzwi pokoju 214. Półświadoma tego co robi zapukała lekko i poczekała chwilę, bawiąc się frędzelkami od sukienki.

Katowice~

Dziewczyna zwlokła się z kanapy, rzucając Ipoda na miękkie obicie i nieco ogarnęła ciuchy, leżący na ziemi. Rzuciła je w kąt i otworzyła drzwi, w których ujrzała dziewczynę, a dokładnie Luksemburg. Uśmiechnęła się lekko, otwierając jej drzwi, by weszła do środka .

Luksemburg

Z odwróconą głową w bliżej nieokreślonym kierunku nuciła coś cicho pod nosem, gdy momentalnie stanęła na baczność z rumieńcami na twarzy.
- D-dobry w-wieczór...~ N-nie przeszkadzam...?

Katowice~

-Nie, nie przeszkadzasz. I przepraszam, za ten bajzel w pokoju.
Dziewczyna i tak już starała się mówić w miarę po polsku, ale pewnych słów, nie znała odpowiedników. Otworzyła szeroko drzwi, by ta mogła wejść .

Luksemburg

Lu skinęła główką i weszła do pokoju rozglądając się zaciekawiona. Nieraz zdawało jej się, że w porównaniu do innych jest niesamowitą pedantką. Odwiedzając innych zauważyła u nich lekki nieład. A u niej? Wszystko na swoim miejscu, odkurzone, wyczyszczone. Po chwili odwróciła się do dziewczyny i wystawiła nieśmiało w jej stronę chudą dłoń.
- L-luksemburg jestem. Miło mi.

Katowice~

- Katowice. Ja, mi także.
Roześmiała się pogodnie, ściskając jej dłoń.
- Ale mów mi jak chcesz.
Wzruszyła lekko ramionami, pokazując jej dłonią miejsce na kanapie. Wzięła jeszcze Ipoda z poduszki, kładąc na szafce. Wzięła z kąta całą stertę ciuchów i zaniosła je do sypialni.
- Napijesz się czegoś?
Jej słowa były podciągane nieco niemieckim akcentem, przez co brzmiało to dość śmiesznie. Spojrzała na drobną dziewczynę.

Luksemburg

- Możesz mówić mi po imieniu. Lucie, Lulu, Lu. - blondynka uśmiechnęła się do dziewczyny i ostrożnie usiadła na kanapie. - Podziękuję. Jak Ci się w ogóle podoba u nas?

Katowice~

- Jest świetnie ! Nie poznałam jeszcze wszystkim, ale atmosfera tutaj jest... Taka inna.
Uśmiechnęła się, siadając obok niej na kanapie .

Silesia

Zapukała w drewniane drzwi owego pokoju.
Nie wiedziała czy mieszkanka jest wewnątrz czy też nie.
Ale ciekawość ją zżerała od wewnątrz.
Czekałą cierpliwie przed drzwiami.

Katowice~

Zaczęła coś mruczeć, bo ktoś śmiał budzić ją ze snu. Ją, Katowice ~! To oburzające ~!, warknęła w myślach, podnosząc się z kanapy. Jęknęła, przeciągając się. Szybko jeszcze ogarnęła, nim otworzyła drzwi. Narzuciła na siebie jeszcze koszulkę, bo w samej bieliźnie nie wypadało się pokazywać. Podeszła do drewnianych drzwi, które otworzyła, próbując się uśmiechnąć.
- Tak?
Wymruczała cicho, pocierając blond włosy. Widząc, kogo w nich zastała, otworzyła szerzej oczy, odsuwając się na bok, by otworzyć szeroko drzwi.

Silesia

- wybacz, że nękam.. ale jak by mnie patrzeć... aż tak późno nie jest. A pomyślałam, że dobrze by było się poznać.
Jestem Silesia
Wyciągnęła przed siebie łapkę na powitanie.
Mimo, że przez jej umysł przechodził lekki strasz postanowiła być odważna, tak jak w czasach wojny.

Katowice~

- S-Silesia?
Szepnęła cicho, patrząc na dziewczynę szeroko otwartymi oczyma.
- Ano widzisz, a ja Katowice. Cóż za zbieg okoliczności, nie sądzisz?
Wymruczała cicho, po czym uśmiechnęła się słabo. Wpuściła dziewczynę do środka, zamykając za nią drzwi.

Silesia

- Tak ciekawy zbieg okoliczności
Zaśmiała się.
- Szczerze mówiąc nie spodziewałam się tak bliskiej mi osoby. Mimo, że nie znamy się za dobrze.
Rozejrzała się po pokoju.
- Przytulnie tu masz...

Katowice~

- No właśnie. To śmieszne, że mimo tego, jak jesteśmy sobie bliskie, nie znamy się. I wyglądamy całkiem inaczej.
Roześmiała się cicho.
- Napijesz się może czegoś ? Herbata, kawa, jakiś sok..?
Wzruszyła lekko ramionami, opierając się o ścianę.
- Przytulnie? Jak ogarnę. Lepiej z resztą, nie wchodzić do mojej sypialni, bo to jest dopiero totalna masakra.
Odparła cicho, uśmiechając się szeroko.