214 - Katowice.

Katowice~

- Ziemi?! Czy Ty już do końca nie myślisz?! Spójrz, jaki Twój kraj jest ogromny, a Polskę nawet nie stać na wybudowanie nowych autostrad. Zauważ, że w tym kraju żyją ludzie, których byś też zranił, gdybyś zagarnął te tereny. Poza tym, ja też jestem częścią tego kraju. Śląsk też jest częścią tego kraju, Ivan.
Podniosła wzrok na niego, łykając swoje łzy. Zacisnęła dłoń i przygryzła wargę, by się nie rozpłakać. Nie, nie chciała. Ba, nie mogła.

Rosja

-ja..przepraszam..-co więcej mógł powiedzieć

Katowice~

- Nie przepraszaj mnie, tylko ją. I proszę, nie dotykaj już żadnego z państw, województw, landów, miast i bóg wie jeszcze czego.
Dodała cicho, po czym bezradnie usiadła na kanapie i schowała twarz w dłoniach, gdzie dopiero pozwoliła cieknąć swobodnie łzą.

Rosja

popatrzył się na nią z żalem,przytulił by ją najchętniej ale pewnie by go odepchnęła-dobrze- powiedział i jednak spróbował, objął ją

Katowice~

Przechyliła się ku niemu lekko, jednak nie odezwała się ani słowem. Co jakiś czas słychać było ciche pociągnięcie nosa.

Rosja

-co mogę teraz zrobić?-zaryzykował pytanie

Katowice~

- N-na razie z-zostaw ją w spokoju.
Szepnęła, ocierając oczy nadgarstkiem prawej ręki. Zaklęła pod nosem.

Rosja

-a-a ty mi przebaczysz?-powiedział z trudem

Katowice~

- Zobaczę, czy będę w stanie.
Zaczerpnęła gwałtownie powietrza, bo zaczęła się krztusić, w dodatku własną śliną.

Rosja

-m-mam sobie iść?-spytał bojąc się odpowiedzi

Katowice~

- Jeszcze nie musisz.
Mimo wszystkiego nie potrafiła go tak po prostu znienawidzić. W sumie dobrze, że dowiedziała się wcześniej, bo by nie panowała nad sobą, gdyby on jej to powiedział.

Rosja

wypuścił ją z objęć i tak sobie siedział koło niej winny rusek,zastygł w ruchu,nic już nie mówił

Katowice~

- Przepraszam, że tak nagle na Ciebie naskoczyłam.
Jęknęła cicho, patrząc na niego uważnie.

Rosja

-ty nie przepraszaj..naprawdę nie masz za co..nie dziwę ci się że tak zareagowałaś -uśmiechną się przepraszająco jakby przepraszał za to że się w ogóle uśmiecha,złapał ją delikatnie za rękę

Katowice~

- Bo po prostu... Byłam zła. No, nadal jestem, ale już nieco mniej.
Westchnęła głęboko, zgarniając włosy sprzed twarzy. Była naprawdę zdziwiona tym, że nie potrafiła się na niego gniewać.